Wyniki po transplantacji krwi pępowinowej lub szpiku kostnego od niespokrewnionych dawców u dorosłych chorych na białaczkę ad 5

Częstość występowania przewlekłej GVHD była wyższa wśród pacjentów, którzy otrzymywali krew pępowinową niż wśród pacjentów, którzy otrzymali szpik HLA (współczynnik ryzyka, 1,62, przedział ufności 95%, 1,08 do 2,42, P = 0,02), ale podobny do odsetka wśród odbiorców niedopasowanych szpiku (współczynnik ryzyka, 1,12, przedział ufności 95%, 0,63 do 2,02, P = 0,69). Wśród pacjentów z przewlekłą GVHD odsetek pacjentów z rozległymi schorzeniami był niższy wśród biorców krwi pępowinowej niż w grupie HLA-dopasowanych lub niedopasowanych biorców szpiku, przy odsetkach odpowiednio 33%, 52% i 71% (p = 0,03). Śmiertelność związana z leczeniem
Tabela 2. Tabela 2. Wyniki wieloczynnikowej analizy wyników w 367 odbiorcach dopasowanego szpiku, 83 odbiorcach niedopasowanego szpiku i 150 odbiorcach niedopasowanej krwi pępowinowej. Śmierć z powikłań związanych z leczeniem wystąpiła u 169 z 367 biorców szpiku kostnego dopasowanego do HLA, u 54 z 83 biorców niedopasowanego szpiku oraz u 95 z 150 biorców krwi pępowinowej. Częstość zgonów związanych z leczeniem była podobna u pacjentów, którzy otrzymali niedopasowany szpik kostny i ci, którzy otrzymali niedopasowaną krew pępowinową; odsetek ten był istotnie niższy u pacjentów, którzy otrzymali szpik kostny dopasowany do HLA (Tabela 2).
Recydywa
Białaczka powróciła po transplantacji u 83 z 367 biorców szpiku dopasowanego do HLA, u 12 z 83 biorców niedopasowanego szpiku oraz u 26 z 150 biorców niedopasowanej krwi pępowinowej. Wszystkie te wskaźniki były podobne (tabela 2).
Przeżycie wolne od białaczek
Ryc. 2. Ryc. 2. Skorygowane prawdopodobieństwo braku białaczki i całkowitego przeżycia po transplantacji szpiku kostnego i krwi pępowinowej. Skorygowane prawdopodobieństwo trzyletniego przeżycia bez nawrotu białaczki (Panel A) wynosiło 19 procent dla osób otrzymujących niedopasowany szpik, 23 procent dla biorców krwi pępowinowej i 33 procent dla biorców szpiku dopasowanego do HLA. Prawdopodobieństwo całkowitego przeżycia w ciągu trzech lat (Panel B) wynosiło 20 procent dla osób otrzymujących niedopasowany szpik, 26 procent dla biorców krwi pępowinowej, a 35 procent dla osób z dobranym HLA szpiku kostnego. Prawdopodobieństwa zostały dostosowane do wieku, statusu choroby przy transplantacji i pozytywnego wpływu na cytomegalowirus u dawcy, biorcy lub obu.
Niewydolność leczenia (tj. Nawrót lub śmierć) wystąpiła u 252 z 367 biorców szpiku dopasowanego do HLA, u 66 z 83 biorców niedopasowanego szpiku oraz u 121 z 150 biorców niedopasowanej krwi pępowinowej. Tempo niepowodzeń leczenia było podobne u pacjentów, którzy otrzymali niedopasowany szpik kostny i ci, którzy otrzymali krew pępowinową, ale wskaźniki były znacznie niższe u pacjentów, którzy otrzymali szpik HLA (Tabela 2). Prawdopodobieństwo przeżycia przez trzy lata bez nawrotu białaczki, po dokonaniu korekty innych znaczących czynników, wynosiło 19 procent (przedział ufności 95 procent, 12 do 27 procent) dla odbiorców niedopasowanego szpiku i 23 procent (przedział ufności 95 procent, 17 do 30 procent) dla biorców krwi pępowinowej (P = 0,69); prawdopodobieństwo przeżycia po przeszczepie szpiku z dopasowanym HLA było wyższe, wynoszące 33 procent (przedział ufności 95 procent, 28 do 37 procent, P = 0,001) (Figura 2A).
Ogólna śmiertelność
Tabela 3
[hasła pokrewne: endokrynolog czym się zajmuje, dna moczanowa przyczyny, egfr norma ]
[patrz też: elektromiografia, endokrynolog czym się zajmuje, endoproteza stawu biodrowego cena ]