Udoskonalona ultrasonograficznie tromboliza ogólnoustrojowa w ostrym udarze niedokrwiennym ad 6

Jeden objawowy krwotok śródmózgowy wystąpił w każdej grupie po zabiegach dotętniczych. Po wykluczeniu tych pacjentów wystąpił objawowy krwotok wewnątrzmózgowy u 2 z 62 pacjentów (3%) w obu grupach. Tabela 2. Tabela 2. Rekanalizacja, Odzyskiwanie kliniczne i Reokluzja. Ryc. 2. Ryc. 2. Wskaźnik całkowitej rekanalizacji w ciągu dwóch godzin po podaniu bolusa t-PA. Obserwowano tendencję do osiągnięcia całkowitej rekanalizacji w czasie z aktywnym leczeniem za pomocą przezczaszkowej ultrasonografii dopplerowskiej. Całkowita rekanalizacja wystąpiła po 30 minutach od podania bolusa t-PA u 4 pacjentów w grupie kontrolnej (6%, przedział ufności 95%, od 1,8 do 15,5) oraz u 11 pacjentów w grupie docelowej (18%, przedział ufności 95%, 9,0 do 29,1). Po 60 minutach 8 pacjentów w grupie kontrolnej (13%, przedział ufności 95%, 5,6 do 23,5) i 17 w grupie docelowej (27%, przedział ufności 95%, 16,6 do 39,7) miało całkowitą rekanalizację. Po 90 minutach 7 pacjentów w grupie kontrolnej (11 procent, przedział ufności 95 procent, 4,6 do 21,6) i 16 w grupie docelowej (25 procent, przedział ufności 95 procent, 15,3 do 27,9) miało całkowitą rekanalizację. Po 120 minutach 8 pacjentów w grupie kontrolnej (13 procent, przedział ufności 95 procent, 5,6 do 23,5) i 24 w grupie docelowej (38 procent, przedział ufności 95 procent, 26,1 do 51,2) miało całkowitą rekanalizację. W każdym punkcie czasowym uwzględniono wszystkich 63 pacjentów na grupę.
W ciągu dwóch godzin od podania bolusa t-PA główny łączny punkt końcowy został osiągnięty przez 31 pacjentów w grupie docelowej (49 procent) i 19 w grupie kontrolnej (30 procent, P = 0,03, ryzyko względne, 1,6; 95-procentowy przedział ufności, od 1,03 do 2,6). Całkowita rekanalizacja wystąpiła w ciągu dwóch godzin po bolusie t-PA u 29 pacjentów w grupie docelowej (46 procent) i 11 w grupie kontrolnej (18 procent, p <0,001) (tabela 2). Reocclusion wystąpił u 11 pacjentów w grupie docelowej (18 procent) i 14 w grupie kontrolnej (22 procent). Całkowita rekanalizacja utrzymywała się w ciągu dwóch godzin po podaniu bolusa t-PA u 24 pacjentów w grupie docelowej (38 procent) i 8 pacjentów w grupie kontrolnej (13 procent, P = 0,002) (Figura 2). Wszystkie odczyty na miejscu zostały potwierdzone w czytaniu centralnym. Główny badacz przeanalizował wszystkie formy fal, niezależnie od przypisania grup, pod kątem spójności interpretacji na miejscu z wykorzystaniem definicji przepływności TIBI. Odzyskanie kliniczne wystąpiło u 18 pacjentów w grupie docelowej (29 procent) i 13 w grupie kontrolnej (21 procent) w ciągu dwóch godzin od bolusa t-PA.
Pacjenci, u których całkowita rekanalizacja wystąpiła po 120 minutach, mieli większe szanse na całkowite wyleczenie po 90 dniach (względne ryzyko, 1,9; 95% przedział ufności, 1,1 do 3,0), przy czym 22 procent więcej pacjentów całkowicie powróciło do zdrowia w porównaniu z pacjentami z częściową lub bez rekanalizacji. Całkowitą rekanalizację po 120 minutach przewidziano przez przypisanie do aktywnego przezczaszkowego monitorowania dopplerowskiego (względne ryzyko, 2,6; przedział ufności 95%, 1,4 do 4,8). W modelu logistyczno-regresyjnym całkowita rekanalizacja była mniej prawdopodobna u pacjentów, u których wystąpiła po stronie ipsilateralnej niedrożności tętnicy szyjnej wewnętrznej (iloraz szans, 0,35, przedział ufności 95%, od 0,14 do 0,90), wyższy poziom glukozy w surowicy (iloraz szans na dodatkowe 50 mg na decylitr, 0,57, przedział ufności 95%, 0,37 do 0,99) i wyższe wyniki NIHSS (iloraz szans na 5-punktowy wzrost, 0,60, przedział ufności 95%, 0,41 do 0,89)
[patrz też: dyskopatia objawy, dystrofia mięśniowa duchenne a, dna moczanowa przyczyny ]
[patrz też: dysfonia, dyskopatia objawy, dysplazja włóknista ]