Przeszczepy krwi pępowinowej lub szpiku kostnego od niespokrewnionych dawców u dorosłych z ostrą białaczką czesc 4

Wyniki wieloczynnikowych analiz, w których porównano wyniki pacjentów nie spokrewnionych transplantantów z krwi pępowinowej i biorców niepowiązanych przeszczepów szpiku kostnego. Awaria przeszczepu wystąpiła u 43 pacjentów (7 procent) w grupie szpiku i 20 pacjentów (20 procent) w grupie krwi pępowinowej. W grupie szpiku 3 z 43 pacjentów, którzy mieli autologiczną rekonstytucję, żyli odpowiednio po 3, 18 i 23 miesiącach po transplantacji; 4 pacjentów, którzy otrzymali drugi przeszczep, zmarło. W grupie krwi pępowinowej przeżyły 4 z 20 pacjentów z niewydolnością przeszczepu, po drugim przeszczepie w 17 miesięcy po pierwszym przeszczepie krwi pępowinowej, po drugim przeszczepie po 40 miesiącach i 2 z autologicznym rekonstytucją po 13 i 31 miesiącach , odpowiednio. Wtórna niewydolność przeszczepu wystąpiła u 4 spośród 528 biorców szpiku i z 77 biorców krwi pępowinowej. W analizie wieloczynnikowej względne ryzyko odzyskania neutrofili było istotnie niższe po transplantacji krwi pępowinowej niż po przeszczepie szpiku (ryzyko względne, 0,49; przedział ufności 95%, od 0,41 do 0,58; P <0,001) (tabela 2). Ostra i przewlekła GVHD
Skumulowana częstość występowania ostrej GVHD klasy II, III i IV 100 dni po transplantacji wyniosła 26 procent (przedział ufności 95 procent, 14 do 38 procent) po transplantacji krwi pępowinowej, która była znacznie niższa niż po transplantacji szpiku kostnego (39 procent 95-procentowy przedział ufności, 31 do 47%, P = 0,008). Ciężkie ostre GVHD (stopnie III i IV) wystąpiły u 13% biorców krwi pępowinowej iu 19% biorców szpiku (p = 0,26). W analizie wieloczynnikowej ryzyko ostrej GVHD było istotnie niższe po transplantacji krwi pępowinowej niż po przeszczepie szpiku kostnego (Tabela 2).
Wśród pacjentów, którzy przeżyli ponad 100 dni, przewlekła GVHD miała proporcjonalnie mniej biorców krwi pępowinowej (18 z 61) niż biorców szpiku (94 z 203). Dwuletnia skumulowana częstość występowania przewlekłej GVHD wynosiła 30 procent (przedział ufności 95 procent, 20 do 40 procent) po transplantacji krwi pępowinowej i 46 procent (przedział ufności 95 procent, 44 do 48 procent) po przeszczepie szpiku (P = 0,07 ) (Rysunek 1B). W analizie wieloczynnikowej ryzyko przewlekłej GVHD nie różniło się istotnie między obiema grupami.
Śmiertelność związana z transplantacją
W analizach jednoczynnikowych i wieloczynnikowych nie stwierdzono istotnej różnicy w śmiertelności związanej z przeszczepami pomiędzy obiema grupami (dwuletnie skumulowane występowanie, 44% z krwi pępowinowej w porównaniu z 38% ze szpikem kostnym; P = 0,13) (ryc. 1C i tabela 2).
Recydywa
Skumulowana częstość nawrotów nie różniła się istotnie pomiędzy obiema grupami (23 procent w przypadku krwi pępowinowej w porównaniu z 23 procentami w przypadku szpiku kostnego, p = 0,71) (ryc. 1D). W analizie wieloczynnikowej ryzyko nawrotu było podobne w obu grupach; tylko zaawansowana choroba wiązała się ze zwiększonym ryzykiem nawrotu (Tabela 2).
Całkowity czas przeżycia i wolne od białaczki przeżycie
Rycina 2. Rycina 2. Szacunki całkowitego przeżycia według Kaplan-Meier (panel A) i przeżycie wolne od białaczek (panel B) po transplantacji krwi pępowinowej lub szpiku kostnego od niespokrewnionych dawców u dorosłych z ostrą białaczką
[więcej w: cri du chat, fibraty, długotrwały kaszel ]
[przypisy: enzymy trzustkowe, etylowanilina, fasolka po bretońsku kalorie ]