Pośrednicząca w uzupełnieniu demielinizacja u pacjentów z gammapatią monoklonalną IgM i polineuropatią czesc 4

Było to szczególnie widoczne u pacjentów z białkiem IgM. M, u których obserwowano anomalie mielinowe i depozyty kompleksu z końcem dopełniacza we wszystkich włóknach dwóch z siedmiu torebek. Dyskusja
Niniejsze badanie demonstruje odkładanie się kilku składników dopełniacza i kompleksu końcowego z komplementem na osłonkach mielinowych nerwów obwodowych u pacjentów z polineuropatią i gammapatią monoklonalną IgM. Aktywacja układu dopełniacza była związana w sześciu przypadkach z reaktywnością IgM. Z glikoproteiną związaną z mieliną, niektórymi glikoproteinami mielinowymi o pozornej masie cząsteczkowej między 23 a 26, siarczanowanym paraglobozydem kwasu glukuronowego i siarczanowanym paraglobozydem laktozoililo-kwasu glukuronowego, i w jednym przypadku z Białko IgM. M skierowane przeciwko niezidentyfikowanemu antygenowi mieliny. Obecność Clq na osłonkach mielinowych wskazuje, że kaskada dopełniacza jest wyzwalana przez klasyczny szlak i dochodzi aż do C3d, kończąc się wraz z montażem kompleksu końcowego z dopełniaczem. Znaczenie osadzania C3d na włóknach w nieobecności kompleksu z końcem-komplementem nie jest znane; jednak obserwacja przez mikroskopię świetlną i elektronową trwającej demielinizacji i remielinizacji silnie sugeruje ważną rolę dla dopełniacza w indukowaniu demielinizacji. Wniosek ten potwierdza również stwierdzenie, że obwodowa neuropatia występuje głównie u pacjentów z przeciwciałami monoklonalnymi IgM, które wiążą dopełniacz.1, 2 Dalsze dowody są dostarczone przez wyniki prac eksperymentalnych ukazujących znaczenie obu przeciwciał skierowanych przeciwko mielinie i dopełniaczowi w patogenezie. demielinizacji .21
Celem tego badania było znalezienie korelacji między obserwacjami morfologicznymi i immunologicznymi. Wcześniejsze badania podkreślały wyraźną zwiększoną separację lub rozdwajanie, które występuje w obwodowych blaszkach mielinowych w gammapatii monoklonalnej IgM związanej z polineuropatią.14 15 16 17 Dominująca teoria przypisuje ten nienormalny odstęp do włączenia IgM do normalnie mielinowanych włókien lub do upośledzonego zawijania mieliny. w remyelinujących międzywęźłach.14, 29 Immunofluorescencja bezpośrednia wykazała jednak, że białko M było osadzone na większości mielinowanych włókien (70 do 80 procent), podczas gdy nienormalnie rozłożona mielina była obserwowana w małym procencie włókien (0,1 do 0,2 procent). Ponadto brakuje dowodów na występowanie tych nieprawidłowości w międzywęźlach remyelinacyjnych. Korelacja obserwowana między liczbami włókien z nienormalnie rozłożoną mieliną a rozmiarem odkładania się kompleksu z końcem dopełniacza sugeruje, że kompleks końcowy przyczynia się do uszkodzenia mieliny. Chociaż brak jest pewnego dowodu, nienormalnie rozmieszczona mielina obserwowana w tej chorobie może być wynikiem napływu wody wewnątrzkomórkowej po uszkodzeniu przez kompleks końcowy-dopełniacz, co stanowi postać obrzęku intramyelinowego. Naszym zdaniem ta zmiana strukturalna może być uważana za wczesną fazę uszkodzenia mieliny. Nasza niezdolność do wykrywania białka S związanego z końcowym kompleksem dopełniacza wskazuje, że kompleks jest funkcjonalnie aktywny30 i może być bezpośrednio zaangażowany w wywoływanie strukturalnych nieprawidłowości mieliny Możliwe jest także, że kompleks końcowy z dopełniaczem przyczynia się do powstania mikroangiopatii i obrzęku wewnątrznaczyniowego obserwowanego w tej postaci polineuropatii, poprzez miejscowe uwalnianie się produktów zapalnych31. Nasze wyniki nie pozwalają na jednoznaczne wnioskowanie na temat mechanizmu uszkodzenia mieliny indukowanego przez terminal kompleks złożony.
Finansowanie i ujawnianie informacji
Wspierane przez dotację (ctb 8701454.04) od Consiglio Nazionale delle Ricerche.
Author Affiliations
Od Istituto di Neurologia, Universit. di Verona, Verona, Włochy (SM, BB, SF, GM, EN, NR); Istituto di Patologia Generale, Universit. di Trieste, Trieste, Włochy (FT); Instytut Immunologii i Reumatologii, Szpital Narodowy, Oslo, Norwegia (TEM); Istituto di Clinica Neurologica, Centro Dino Ferrari, Universit. di Milano, Mediolan, Włochy (EN-O., EM); oraz Istituto di Chimica e Microscopia Clinica, Universit. di Verona, Verona, Italy (LB). Zwróć się z prośbą o przedruk do Dr. Rizzuto w Clinica Neurologica, Universit. di Verona, Policlinico di Borgo Roma, 37134 Werona, Włochy.

[przypisy: długotrwały kaszel, olx orzysz, dysfonia ]