Leczenie ambulatoryjne migotania przedsionków za pierwszym razem z zastosowaniem metody „Pill-in-the-Pocket” ad 6

W okresie obserwacji 31 pacjentów przyjmowało blokery węzła przedsionkowo-komorowego w leczeniu nadciśnienia tętniczego (beta-blokery w 24 i werapamil w 7). Porównanie z Rokiem przed rejestracją
Spośród 210 zarejestrowanych pacjentów, średnia liczba epizodów objawowych miesięcznie dla grupy wynosiła 59,8 w roku poprzedzającym rejestrację (z wyłączeniem epizodu docelowego) i 54,5 w okresie obserwacji, a nie istotna różnica. W okresie obserwacji liczba wezwań do interwencji w izbie przyjęć wyniosła 4,9 miesięcznie, co było wartością znacznie niższą niż liczba na miesiąc w roku poprzedzającym epizod docelowy (45,6, p <0,001). Liczba hospitalizacji na miesiąc w okresie obserwacji była również znacząco niższa (1,6 vs. 15,0, P <0,001).
Niekorzystne skutki
Działania niepożądane podczas jednego lub więcej epizodów arytmii odnotowano u 12 ze 165 pacjentów, którzy stosowali lek w okresie obserwacji (7 procent). Jeden pacjent (0,6 procent) odczuwał wyraźne przyspieszenie akcji serca po przyjęciu leku i skontaktował się z pogotowiem; elektrokardiogram wykazał trzepotanie przedsionków, ze współczynnikiem przewodzenia przedsionkowo-komorowego 1: i częstością rytmu komorowego 210 uderzeń na minutę. Pozostałych 11 pacjentów zgłosiło niekardiologiczne skutki uboczne, takie jak nudności, astenia i zawroty głowy.
Dwadzieścia siedem z 210 pacjentów (13 procent) odpadło z badania po średnio 7 . 3 miesiącach: 13 (6 procent), ponieważ lek był nieskuteczny, 7 (3 procent) z powodu wielu epizodów wymagających leczenia przeciwarytmicznego profilaktycznie, 2 (1 procent) z powodu działań niepożądanych (trzepotanie przedsionków z szybką częstością komór w i nudności u 1) i 5 (2 procent) z powodu problemów psychicznych lub niezgodności.
Dyskusja
W kilku kontrolowanych badaniach przeprowadzonych na pacjentach hospitalizowanych wykazano, że doustny flekainid i propafenon, w ciągu pierwszych trzech do ośmiu godzin po podaniu, mają podobną skuteczność i są bardziej skuteczne niż placebo i inne doustne środki antyarytmiczne, takie jak amiodaron i chinidyna plus digoksyna. 13,15-20 Nasze badanie dotyczyło leczenia poza szpitalnego migotania przedsionków o niedawnym początku. Głównym odkryciem jest to, że samodzielne podanie pojedynczej doustnej dawki nasycającej flekainidu lub propafenonu jest wykonalne i bezpieczne i wydaje się skuteczne.
Podczas fazy szpitalnej leczenie flekainidem lub propafenonem zakończyło się powodzeniem u około 80 procent pacjentów. Wybraliśmy ustąpienie kołatania serca w ciągu sześciu godzin po przyjęciu leku jako kryterium skuteczności, ponieważ po sześciu godzinach wskaźnik skuteczności doustnych środków klasy IC jest podobny do wskaźnika placebo; co więcej, z medycznego punktu widzenia rozsądny jest okres sześciu godzin. Zastosowana wcześniej dawka okazała się najbardziej odpowiednia do leczenia doustnego .8,16,18,22,25
Po wykluczeniu pacjentów, u których po 6 godzinach nastąpiło przekształcenie w rytm zatokowy lub wystąpiły działania niepożądane podczas leczenia szpitalnego, stwierdziliśmy, że doustny flekainid i propafenon przerywają 94 procent pozaszpikowych epizodów arytmii, a w 84 procentach pacjentów, leczenie było skuteczne w przypadku wszystkich epizodów arytmii, ze średnim czasem konwersji około dwóch godzin
[hasła pokrewne: endoproteza stawu biodrowego cena, dysplazja włóknista, czerniak guzkowy ]
[podobne: dysfonia, dyskopatia objawy, dysplazja włóknista ]