Ablacja cewnika na migotanie przedsionków w zastoinowej niewydolności serca czesc 4

Zmienne kategoryczne, wyrażone liczbowo i procentowo, zostały porównane z dokładnym testem Fishera. Związek między zmiennymi klinicznymi a istotną poprawą funkcji lewej komory oceniano za pomocą malejącego, stopniowego modelu proporcjonalnego hazardu Coxa, a wyniki przedstawiono jako względne ryzyko z 95-procentowymi przedziałami ufności. Wszystkie testy istotności były dwustronne, a wartość P mniejszą niż 0,05 uważano za wskazującą na istotność statystyczną. Wyniki
Pacjenci i wynik proceduralny
Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka wyjściowa pacjentów zi bez zastoinowej niewydolności serca. Charakterystyka pacjentów i wyniki postępowania przedstawiono w Tabeli 1. Wszyscy pacjenci z zastoinową niewydolnością serca mieli objawy w II klasie NYHA lub wyższej, pomimo leczenia enzymem konwertującym angiotensynę lub blokerami receptora angiotensyny II u 72% pacjentów , beta-blokery w 97% i digoksyna w 29%. Dziewięciu pacjentów (16 procent) miało co najmniej jeden epizod objawów IV klasy w ciągu ostatnich sześciu miesięcy. Leczenie amiodaronem rozpoczęto u 93% pacjentów, ale z powodu działań niepożądanych lub nietolerancji kontynuowano w 71% przypadków w chwili ablacji. Pięćdziesięciu trzech pacjentów (91 procent) miało trwałe lub stałe migotanie przedsionków, a 38 (66 procent) miało frakcję wyrzutową lewej komory mniejszą niż 40 procent. Trzech pacjentów oczekujących na transplantację serca skierowano na ablację migotania przedsionków, aby złagodzić objawy.
Podczas średniej 12 . 7 miesięcy obserwacji (zakres od 3 do 34 miesięcy) po ostatnim zabiegu (50% pacjentów z zastoinową niewydolnością serca i 47% pacjentów w grupie kontrolnej przeszło drugą procedurę), 78% pacjentów z zastoinową niewydolnością serca i 84% pacjentów w grupie kontrolnej miało rytm zatokowy (P = 0,34); wśród pacjentów, którzy nie przyjmowali leków antyarytmicznych, 69 procent osób z zastoinową niewydolnością serca i 71 procent osób z grupy kontrolnej miało rytm zatokowy. W jednej grupie pacjentów wystąpiła tamponada osierdzia wymagająca drenażu przezskórnego, a jeden pacjent z zastoinową niewydolnością serca miał udar podczas zabiegu. U jednego pacjenta z ciężką wrodzoną wadą serca i zastoinową niewydolnością serca rozważaną do przeszczepienia serca wystąpił nawrót migotania przedsionków miesiąc po ablacji i zmarł po trzech miesiącach od pogorszenia zastoinowej niewydolności serca. Stan pozostałych dwóch pacjentów, którzy byli oceniani pod względem przeszczepu, poprawił się na tyle, aby zasługiwać na ich usunięcie z listy oczekujących na przeszczep (tj. Objawy obu pacjentów poprawiły się o jedną klasę NYHA, a frakcja wyrzutowa lewej komory wzrosła o 8 procent w jednym badaniu; pacjent i 12 procent w drugim).
Objawy, jakość życia i sprawność fizyczna
W grupie z zastoinową niewydolnością serca klasa NYHA poprawiła się ze średniej wynoszącej 2,3 . 0,5 przed ablacją do 1,4 . 0,5 po miesiącu i pozostała bliska 1-miesięcznemu poziomowi po 12 miesiącach (P <0,001). Nie zaobserwowano żadnych zmian w grupie kontrolnej [patrz też: fibraty, dysfonia, dna moczanowa przyczyny ] [więcej w: dda objawy, depresja maniakalna, olx orzysz ]