Ablacja cewnika na migotanie przedsionków w zastoinowej niewydolności serca ad 7

Skromniejszą poprawę frakcji wyrzutowej lewej komory zaobserwowano w badaniach wykorzystujących potwierdzoną klinicznie i skuteczną strategię ablacji i tempa do kontroli częstości, obejmującą utworzenie bloku przedsionkowo-komorowego przez ablację cewnika, a następnie trwałe wszczepienie rozrusznika. Strategia ta zapewnia skuteczną kontrolę częstości i regularyzację rytmu komorowego, nie przywraca skurczów przedsionkowych oraz synchronizacji przedsionkowo-komorowej i międzykomorowej. Ponadto korzyści z regularyzacji rytmu są negowane przez niekorzystne efekty hemodynamiczne stymulacji prawej komory, które są powszechnie stosowane u takich pacjentów. [28] Zastosowanie stymulacji lewej komory lub dwukomorowej, związanej z bardziej korzystnym profilem hemodynamicznym, 30 może obejść ten problem. problem, jak wykazano klinicznie w niedawno zakończonym badaniu PostV Ablation Evaluation (PAVE ).31 Uderzająca poprawa funkcji lewej komory po przywróceniu rytmu zatokowego u 92 procent pacjentów w naszym badaniu, którzy nie mieli odpowiedniej kontroli rytmu serca bez współistniejącej choroby serca, sugeruje, że zastoinowa niewydolność serca była przypisywana głównie kardiomiopatii z udziałem tachykardii w tej grupie pacjentów. Ta wysoka częstość sugeruje, że we wcześniejszych badaniach kardiomiopatię związaną z tachykardią związaną z migotaniem przedsionków można było niedoszacować, prawdopodobnie z powodu stosowania leków przeciwarytmicznych.29,32 Pacjenci z odpowiednią kontrolą częstości i współistniejącymi chorobami serca, w tym z ciężkimi postaciami zastoinowymi niewydolność serca, która była rozważana pod kątem przeszczepienia serca, również skorzystała z ablacji, chociaż w mniejszym stopniu, odkrycie wykazujące dodatkowe korzyści hemodynamiczne przywrócenia rytmu zatokowego w porównaniu z kontrolą szybkości farmakologicznej. Wyniki te podkreślają istotny udział skurczów przedsionkowych i synchronizacji przedsionkowo-komorowej w całkowitej pojemności minutowej serca oraz ich rolę, oprócz szybkiej rytmu komór, w patogenezie dysfunkcji lewej komory w migotaniu przedsionków.
W ostatnim badaniu retrospektywnym oceniano wpływ ablacji migotania przedsionków na czynność lewej komory u 94 pacjentów z upośledzoną funkcją lewej komory. Badanie wykazało nieistotny ogólny wzrost o 5 procent w frakcji wyrzutowej lewej komory po ablacji, na podstawie pojedynczego badania echokardiograficznego wykonanego około sześć miesięcy po początkowej procedurze ablacji33. Mniejsza poprawa zaobserwowana w tym ostatnim badaniu może być przypisywane różnicom w projekcie badania, a także w populacji pacjentów, ponieważ przewaga pacjentów miała napadowe migotanie przedsionków i współistniejącą strukturalną chorobę serca. Jednak u większości pacjentów z towarzyszącą chorobą serca w naszym badaniu wystąpiła istotna poprawa funkcji lewej komory po przywróceniu rytmu zatokowego.
Nasze badanie nie miało wpływu na ocenę śmiertelności ze względu na niewielką liczbę pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, co odzwierciedla obecny wzorzec skierowań na ablację w większości ośrodków. Jednak w kilku randomizowanych badaniach wykazano poprawę przeżywalności u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca i migotaniem przedsionków, którzy mieli nawrót do rytmu zatokowego.34,35 Ponieważ zmniejszona frakcja wyrzutowa lewej komory jest ważnym czynnikiem prognostycznym umieralności, 36 znacząca poprawa w lewej komorze funkcja po ablacji może być ważna dla poprawy przeżycia
[więcej w: fibraty, cynk w jedzeniu, dna moczanowa przyczyny ]
[przypisy: dystrofia mięśniowa duchenne a, eeg badanie, egfr norma ]