Ablacja cewnika na migotanie przedsionków w zastoinowej niewydolności serca ad 5

Lista kontrolna Objawy – Częstotliwość i Nasilenie oraz środki jakości życia SF-36 znacznie się poprawiły w obu grupach. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca wyniki sumaryczne SF-36 na składniku fizycznym i składniku mentalnym wzrosły odpowiednio o 24 . 21 i 21 . 19 punktów (P <0,001 dla obu porównań); dla pacjentów w grupie kontrolnej, wyniki dla dwóch składników wzrosły odpowiednio o 18 . 17 (P = 0,003) i 14 . 19 (P = 0,004). W obu grupach czas pracy i pojemność również znacznie się zwiększyły. W grupie z zastoinową niewydolnością serca czas ćwiczeń wzrósł z 11 . 4 do 14 . 5 minut (P <0,001), a maksymalna pojemność z 123 . 44 do 144 . 55 W (P <0,001), podczas gdy w grupie kontrolnej liczby wzrosły z 14 . 4 do 16 . 5 minut (P = 0,001) i od 145 . 44 do 158 . 52 W (P <0,001) w okresie obserwacji.
Funkcja lewej komory
Ryc. 1. Ryc. 1. Poprawa funkcji i wymiarów lewej komory (LV) po ablacji u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca. Wartości wykreślone to średnie . SD. Wartości P, które są dla porównania z danymi wyjściowymi, określono przy użyciu testu najmniej znaczącej różnicy Fishera. Liczba pacjentów uwzględnionych w każdym punkcie czasowym była następująca: 0 miesiąc, 58; miesiąc, 55; 3 miesiące, 48; 6 miesięcy, 40; i 12 miesięcy, 34.
Zmiany funkcji i wymiarów lewej komory u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca przedstawiono na rycinie 1. Frakcja wyrzutowa lewej komory zwiększyła się o średnio 21 . 13%, a skrócenie frakcji lewej komory o 11 . 7% (P <0,001 dla obu porównania), z największą poprawą zaobserwowaną w ciągu pierwszych trzech miesięcy. Równocześnie zmniejszono dylatację lewej komory: średnicę końcoworozkurczową o 6 . 6 mm (P = 0,03), a średnicę końcową skurczową o 8 . 7 mm (P <0,001).
Tabela 2. Tabela 2. Zmienne wpływające na znaczną poprawę funkcji lewej komory u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca. Znaczna poprawa frakcji wyrzutowej lewej komory (tj. Wzrost o 20 procent lub więcej lub do wartości 55 procent lub więcej) zaobserwowano u 42 pacjentów (72 procent). Nawrót arytmii pomimo stosowania leków antyarytmicznych był jedyną zmienną negatywnie wpływającą na odzysk frakcji wyrzutowej lewej komory (Tabela 2). Jednak wśród 12 pacjentów, u których pomimo stosowania leków nawroty arytmii powróciły, czynność lewej komory nadal uległa znacznej poprawie u 4 pacjentów, u których ablacja przekształciła migotanie przedsionków w migotanie przedsionków w napadowe migotanie przedsionków.
Współbieżna strukturalna choroba serca
Rycina 2. Ryc. 2. Wpływ równoczesnej strukturalnej choroby serca i kontroli częstości przed ablacją na lewą funkcję komorową (LV) po ablacji u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca. Wartości wykreślone to średnie . SD. Wartości P służą do porównania z danymi wyjściowymi.
Obecność współistniejących strukturalnych chorób serca, innych niż izolowana kardiomiopatia rozstrzeniowa, nie miała istotnego wpływu na wynik ablacji. Rytm zatokowy utrzymywał się u 73% pacjentów ze współistniejącymi chorobami serca (66% bez terapii antyarytmicznej), w porównaniu z 81% pacjentów z izolowaną kardiomiopatią rozstrzeniową (73% bez terapii antyarytmicznej) (p = 0,46)
[patrz też: eeg badanie, endokrynolog czym się zajmuje, długotrwały kaszel ]
[więcej w: długotrwały kaszel, dna moczanowa przyczyny, olx świdnik ]